به هم زدن یا ادامه دادن رابطه عاشقانه

[ela95]

................

[e.v]

سلام دوست عزیز
عیدت رو بهت تبریک می گم
ببین اتفاقی که برات افتاد درسته در ظاهر ناگوار بوده اما در باطن درس هایی داشته که تو تونستی کم و بیش بهشون برسی و این خوبه. مثلا اینکه فهمیدی تو رابطه(که رابطه توصیه شده رابطه های به قصد ازدواج و زیر نظر والدین هر دو طرف هستش) هم کفو بودن بعضی از مسائل مثل وضع فرهنگی، مذهبی، اقتصادی و ... مهمه! و اینکه فهمیدی دلایل بوجود اومدن اختلاف فقط قصور طرف مقابل نیست بلکه خودتم گاهی مقصر اصلی هستی!
توصیه نمی کنم که بری معذرت خواهی کنی و بگی پشیمونی، چون مجبوری امتیاز های زیادی به طرف مقابل بدی و طرف ناز کنه. جای ناز و نیاز برعکس میشه که به نفعت نخواهد بود.

[Bita moein]

از سن 15 سالگی وارد این رابطه شدم...
خیلی الکی و یهویی شروع شد. همیشه توی دلم حتی قبل از اینکه باهم دوست شیم ازش خوشم میومد.
ما باهم فامیل هستیم. نوه ی عموم میشه آقای ش. سال 88 باهم دوست شدیم. اوایل خیلی خیلی کم میدیدم همدیگه رو. به دلیل محدودیت های من و اینکه خونه هامون از هم فاصله ی زیادی داشت. من متولد 73 و آقای ش 71 هستیم.وارد جزئیات نمیشم زیاد. ولی تو کل دوستیمون قهر و آشتی زیاد داشتیم. کلا باهم خیلی خیلی خوب بودیم. اصلا سر چیزایمسخره و کوچیک دعوا نمیکردیم. همیشه یکی از اشتباه اون یکی میگذشت و کارمون به قهر نمبکشید. اما چند باری تو این چند سال قهرهای جدی داشتیم.مثلا یه بار سر اینکه مامان من با دوستیمون مخالفت کرد که بعدش با رضایت مامانم آشتی کردیم.
یه مشکلی که ما داشتیم این بود که از بعضی نظرها باهم تفاوت داشتیم و خوب حالا که بزرگتر شدم و عاقل تر از قبل به این مسائل فکر میکردم. مثلا اینکه از نظر اقتصادی خانوده ما وضعیت بهتری داشت یا فرهنگ خانواده هامون. که خانواده من از اونا یه کم مذهبی تر هستن و به مسائل دینی و مذهبی بیشتر اهمین میدن. و این اواخر جفتمون احساس کردیم با این وضعیت احتمال اینکه بابای من بعد از چند سال اجازه ی ازدواج به ما بده کمه!!این اواخر زیاد بحث میکردیم. برعکس قبلاهامون زیاد دعوا میکردیم سره چیزای مختلف!نزدیک دو ماه و نیم میشه که باهم بهم زدیم. برعکس قهر های دفعه های پیش از روزی که جدا شدیم از هم، کوچکترین حرفی باهم نزدیم. از لاین و اینستا و ... هم منو بلاک کرده!تو عشق و دوست داشتنش هیچ شکی ندارم و نداشتم. میدونم واقعا دوسم داشته و داره. منم خیلی دوسش دارم. حالا روز به روز دلم براش تنگ تر میشه.دلیل جدایی ما سره همون تفاوت خانواد ها و... بوده. اما حالا که به کارام و رفتارام فکر میکنم میبینم من این وسط خیلی بد بودم. خیلی کارا کردم که تو یه رابطه 2نفره اشتباهه. مثلا من خودم دلم نمیخواست آقای ش با دخترای همکلاسیش ارتباط داشته باشه. ولی من خودم دور از چشم اون با پسرای همکلاسیم در ارتباط بودم. درسته که در حد درس و دانشگاه بود ولی خوب میدونم که این کارم درست نبود.و حتی بارها چون خودم صاف و صادق نبودم به آقای ش شک میکردم. و میدونم که یه جاهایی آقای ش میفهمید که من یه جای کارم میلنگه ولی خودش رو میزد به نفهمیدن که رابطمون خراب نشه...حالا حس میکنم یه مقدار از دلیل جداییمون همین بود که من به قول معروف زیر و رو میکشیدم این وسط....لطفا کمکم کنید...نمیدونم باید چیکار کنم. نمیدونم باید برم معذرت خواهی کنم و رابطه چند سالمون رو زنده کنم دوباره یا نه...اینم بگم که از خانواده ی آقای ش تقریبا همه میدونستن ما باهم هستیم و همدیگه رو دوست داریم و هیشکی هم مخالف نبود. از طرف منم مامانم اوایل مخالف بود ولی بعدا باور کرد که ما واقعا همو دوست داریم و علاقمون یه عشق بچگانه نیست...و اینکه میدونم که شاید موقعیتازدواج برای من گزینه های خیلی خوب و شاید بهتر از آقای ش پیش بیاد ولی شک دارم که کسی پیدا بشه که به اندازه ی اون منو دوس داشته باشه و منم اندازه آقای ش بتونم دوسش داشته باشم...بهم بگید چیکار کنم...برم معذرت خواهی و بگم پشیمونم... بگم نمیتونم ازت دور بمونم و میدونم که من زیاد اشتباه کردم یا نه... تحمل کنم و بذارم ببینم سرنوشت چی برام رقم میزنه....

دوست عزیز اینکه در انتخابت دچار تردید شدی نشون میده به بلوغ فکری و عاطفی رسیدی

ادامه مسئله اصلی در زندگی دوست داشتن شما و یا ایشون نیست ...

بلکه درست بودن انتخاب و راهیه که قراره ادامه بدید ...

شما از لحاظ شرایطی با هم اختلاف دارید و خودتون بهتر میدونید آیا پدر شما حاضر به قبول این شرایط هست یا خیر ؟

خود شما بهتر از هر کسی میدونید چه جوابی دریافت خواهید کرد به همین خاطر به فکر کردن و تجدید نظر افتادید

بهتره اگر میدونید برای ازدواج با مشکل رضایت خانواده روبرو میشید ، رابطه رو همینطور کات شده بذارید درسته به خاطر وابستگی ایجاد شده

جدایی سخت خواهد بود ولی اینطوری هر کدومتون تکلیفتون رو در زندگی میفهمید و بیهوده برای رابطه ای که میدونید چه جوابی بهش داده میشه وقت صرف نمیکنید

[ela95]

سلام دوست عزیز
عیدت رو بهت تبریک می گم
ببین اتفاقی که برات افتاد درسته در ظاهر ناگوار بوده اما در باطن درس هایی داشته که تو تونستی کم و بیش بهشون برسی و این خوبه. مثلا اینکه فهمیدی تو رابطه(که رابطه توصیه شده رابطه های به قصد ازدواج و زیر نظر والدین هر دو طرف هستش) هم کفو بودن بعضی از مسائل مثل وضع فرهنگی، مذهبی، اقتصادی و ... مهمه! و اینکه فهمیدی دلایل بوجود اومدن اختلاف فقط قصور طرف مقابل نیست بلکه خودتم گاهی مقصر اصلی هستی!
توصیه نمی کنم که بری معذرت خواهی کنی و بگی پشیمونی، چون مجبوری امتیاز های زیادی به طرف مقابل بدی و طرف ناز کنه. جای ناز و نیاز برعکس میشه که به نفعت نخواهد بود.

سلام. ممنون که جواب دادید بهم
سال نو شما هم مبارک. امیدوارم سال خوبی داشته باشید.
ولی از نظر اینکه میگید جای ناز و نیاز بر عکس میشه فکر نمیکنم اینجوری باشه. چون ما اون موقع باهم توافق کردیم که از هم جدا شیم. یعنی این طور نبوده که به خاطر اشتباهات من بوده باشه این جدایی یا دلیل خاص دیگه ای.
بیشترین دلیلی که باعث شد ما حرف از جدایی بزنیم دعواها و بحث های الکی ما بود که من الان این موضوع رو به خاطر بد بودن های خودم میدونم!!

[ela95]

دوست عزیز اینکه در انتخابت دچار تردید شدی نشون میده به بلوغ فکری و عاطفی رسیدی

ادامه مسئله اصلی در زندگی دوست داشتن شما و یا ایشون نیست ...

بلکه درست بودن انتخاب و راهیه که قراره ادامه بدید ...

شما از لحاظ شرایطی با هم اختلاف دارید و خودتون بهتر میدونید آیا پدر شما حاضر به قبول این شرایط هست یا خیر ؟

خود شما بهتر از هر کسی میدونید چه جوابی دریافت خواهید کرد به همین خاطر به فکر کردن و تجدید نظر افتادید

بهتره اگر میدونید برای ازدواج با مشکل رضایت خانواده روبرو میشید ، رابطه رو همینطور کات شده بذارید درسته به خاطر وابستگی ایجاد شده

جدایی سخت خواهد بود ولی اینطوری هر کدومتون تکلیفتون رو در زندگی میفهمید و بیهوده برای رابطه ای که میدونید چه جوابی بهش داده میشه وقت صرف نمیکنید

ممنون بابت جواب...
راستش به نظرم الان مثل زمان پدر و مادرامون نیست که تمام تصمیم ازدواج رو بزرگترا بگیرن. خود دختر و پسر هم نقش بزرگی توی این تصمیم دارن.
و اینکه آقای ش اونقدر ایراد و مشکل نداره که بابام بیاد 100% مخالفت کنه.
من عقیده ام اینه که دوره ی بدی شده. دخترا و پسرا خیلی راحت بعد از ازدواج حرف از جدایی و طلاق میزنن. خیلی راحت بعد از ازدواج خیانت میکنن. و خوب من از این مسائل میترسم. و به مامانم میگم توی این شرایط کسی که واقعا دوستت داشته باشه یه نعمته.
و اینکه میگم خوب آدم برای رسیدن به هر چیزی باید تلاس کنه و سختی بکشه. گاهی باید خیلی مشکلات جنگید...
من نگرانیم اینه که چند سال دیگه حسرت این روزارو بخورم که چرا برای داشتن آقای ش هیچ تلاشی نکردم...

[e.v]

ولی از نظر اینکه میگید جای ناز و نیاز بر عکس میشه فکر نمیکنم اینجوری باشه. چون ما اون موقع باهم توافق کردیم که از هم جدا شیم. یعنی این طور نبوده که به خاطر اشتباهات من بوده باشه این جدایی یا دلیل خاص دیگه ای.
بیشترین دلیلی که باعث شد ما حرف از جدایی بزنیم دعواها و بحث های الکی ما بود که من الان این موضوع رو به خاطر بد بودن های خودم میدونم!!

خب خوبه
اگه توافقی بوده پس پیشنهاد از سر گیری رابطه از جانب شما زیاد مشکل ساز نمیشه، شما تلاشت رو بکن تا سالها بعد پشیمون نباشی.
اما واسه ایجاد ارتباط دوباره هدف مناسب بزار تا نتایج قبلی تکرار نشه. خواستگاری بهترین هدفه، غیر این رابطه رو ادامه نده چون نتایج قبلی تکرار خواهد شد.

[ela95]

خب خوبه
اگه توافقی بوده پس پیشنهاد از سر گیری رابطه از جانب شما زیاد مشکل ساز نمیشه، شما تلاشت رو بکن تا سالها بعد پشیمون نباشی.
اما واسه ایجاد ارتباط دوباره هدف مناسب بزار تا نتایج قبلی تکرار نشه. خواستگاری بهترین هدفه، غیر این رابطه رو ادامه نده چون نتایج قبلی تکرار خواهد شد.

آخه اون الان شرایطش رو نداره اصلا. دانشجوئه!! سربازی هم نرفته! و اینکه کلا سنش هم کمه!!!

[ela95]

کمــــــــــک کنـــــــــــــــــــــــ ــید لطفا